Het is 2 juni, 2015. Vandaag ga ik vanuit Nkoranza naar Accra. Deze reis zal me een hele dag duren, terwijl ik opgepropt zit in een trotro. Eigenlijk zit ik in een klein busje met 15 andere mensen. Met mij lengte dus lekker krap. Bij Kumasi moet ik van trotro wisselen. Hier komt ook een priester de trotro in. Het is immers zondag en dan moeten we het woord van God aanhoren. Echter in een taal die niet te verstaan is voor me. Ik denk ook niet dat God ons heeft geholpen deze aankomende week.
3 Juni. Ik wordt wakker in een chaos. Ik slaap bij een Ghanees thuis. De man waar ik bij verblijf verteld me dat er overstromingen zijn in Accra en dat ik goed moet oppassen. Op het moment dat ik naar buiten stap ontdek ik al de chaos die de overstromingen hebben aangericht. Een taxi is van de weg genomen is tussen wat huis beland.
De meeste van mijn afspraken gaan vandaag niet door of zijn ernstig vertraagd omdat mensen niet in staat zijn om weg te komen. Ik besluit om naar het Nationaal Museum te gaan. Zelfs het museum heeft last van de overstromingen; het dak lekt en zelfs spullen van hun collectie wordt nat op moment.
Na het museum ga ik naar mijn eerste afspraak. Onderweg kom ik langs een plek waar ze auto’s uit een rivier aan het vissen zijn. Een groot advertentiebord valt bijna neer op een menigte mensen. En op het centrale plein waar eigenlijk al het openbaar vervoer vandaan hoort te gaan zijn net nieuw gebouwde bruggen ingestort. Bruggen waar ik de dag ervoor nog over gelopen heb. Zelfs een tank station om de hoek is geëxplodeerd en volgens het nieuws dat ik afteraf las zijn bijna een honderd mensen om het leven gekomen. Ik heb echt geluk gehad want ik passeer deze plekken dagelijks als ik in Accra ben.
Mijn Ghanese vriend liet me ook wat video’s en foto’s zien van zijn dag. Kinderen die dood aan het gaan waren omdat ze meegesleurd werden door het water en huizen die vernield waren. Op het moment dat ik eindelijk weer terug ging naar Nkoranza, besefte ik me hoeveel geluk ik heb gehad hier in Accra. De stad was in totale chaos deze week.
Waarschijnlijk het grootste probleem is de perceptie van de Ghanezen. In plaats om dit probleem aan te pakken zeggen ze dat dit de wil van God is. Dus ze accepteren de situatie en kijken niet naar de onderliggende problemen en proberen dit op te lossen in de toekomst.
Het grootste probleems is dat aan het begin van de rivier mensen allerlei afval de rivier in gooien. Op het moment dat er heftige regenbuien zijn raakt het water vast. Wanneer de kracht van het water sterker als die van het geblokte afval schiet alles in één keer los en gaat Accra in. Ik hoop dat ze in de toekomst dit gaan oplossen maar op korte termijn ben ik zeer skeptisch hierover.